Op 20 december vierden we het pensioensfeest van Herman, onze directeur zorg. We deden dat op onze eigen typische manier. Met veel warmte, pakkende woorden, en muziek in de aanwezigheid van collega's, familie, vrienden en bewoners.
We zullen je missen, Herman!
Op 20 mei 1996 maakte Herman zijn opwachting in Oostrem. Hij had daarvoor al een hele carrière achter de rug, onder meer als kinesitherapeut in Ganspoel. Herman, een vlotte dertiger, gepokt en gemazeld in de zorg, op verschillende fronten actief, zeer plichtsbewust en principieel, begon als hoofdopvoeder in het dagcentrum Herent. Hij zou hier een tiental jaar aan de slag blijven.
Om de 10 jaar mocht er wel een andere uitdaging zijn pad kruisen. Zo zag hijzelf zijn loopbaanplanning, liefst bij één werkgever. En zo geschiedde.
Na het dagcentrum trok hij jarenlang de kar van De Wilg. Hij pionierde met een nieuwe doelgroep, ging van de ene tijdelijke invulling naar de andere, lag aan de basis van de allereerste buitenlandse sponsoractie naar de Mont Ventoux ten voordele van de nieuwbouw De Wilg. Tussendoor introduceerde hij een nieuwe visie rond comfortzorg en voerde hij een degelijk transferbeleid in. Daar was zijn diploma van kinesitherapeut niet vreemd aan. Hij ging ook nog aan de slag als de eerste preventieadviseur van Oostrem.
Wie was er beter geplaatst om directeur zorg te worden? Hij werd een vast gezicht op de vergaderingen van de Zorgaanbieders Arrondissement Leuven en startte vanuit het zorgcircuit dubbele diagnose mee een BANABA op om hulpverleners wegwijs te maken in de zorg van personen, die naast een verstandelijke beperking, kampen met psychische of psychiatrische kwetsbaarheden. Hij gaf ook heel veel aandacht aan vroegtijdige zorgplanning om te vermijden dat het levenseinde enkel en alleen nodeloos lijden meebrengt.
Naast de opvolging van de meeste werkingen organiseerde hij jarenlang het busvervoer, het vakantieaanbod, sprong hij meer dan geregeld overal bij. Kortom, collega’s met de vaardigheden van Herman zijn dun gezaaid. Herman ademt één en al engagement uit en dat zal hij zeker blijven doen. Passief genieten, zit er voor hem waarschijnlijk niet in. De aard van het beestje, nietwaar?
Het zijn grote schoenen om te vullen, maar we hebben een uitstekende kandidaat gevonden. Dat stelt ook Herman gerust. We verwelkomen Katrien Goossens, voordien directeur van de Vlaamse projecten bij SOS Kinderdorpen. Katrien, maatschappelijk assistent en master in het sociaal werken sociaal beleid, maakte uitgebreid kennis met Oostrem en heeft er duidelijk zin in. Zij zal Herman niet doen vergeten, maar werkt verder op de weg die hij jarenlang uitstippelde en voorbereidde.
Afscheid nemen van Herman hoeft niet. Hij blijft immers verbonden aan Oostrem, als vader van Elien die haar thuis vond in het Molenhuis. Katrien sluiten wij in onze rangen. De toekomst ziet er hoopvol uit.
